Oxycodon afbouwen: ik KAN het!

Ik ben Marieke en het afbouwen gaat GOED!

Ik ben ruim 10 jaar verslaafd geweest aan de oxycodon. Ik slikte veel meer dan was toegestaan, op een gegeven moment zat ik op 700 mg per dag. Ik heb verschillende keren een overdosis gehad.

Ik ben in het ziekenhuis terechtgekomen met leverfalen door alle opiaten maar ook door de paracetamol. Daar hebben ze me teruggezet van 700 mg naar 150 mg. Daar heb ik serieus roze olifantjes gezien en nog veel meer gekke dingen. Het was heel zwaar, maar het moest gewoon. Gelukkig besefte ik dat zelf ook.

Toen ik uit het ziekenhuis kwam heb ik mezelf aangemeld bij de verslavingszorg. De oxycodon heel langzaam afbouwen, dat is het motto. Twee weken wekelijks een stapje omlaag en dan twee weken stabiliseren. Vervolgens één week een stapje omlaag en dan weer twee weken stabiliseren.

Mijn gouden tip is stabiliseren, stabiliseren, stabiliseren.

Zo ben ik van 150 mg op 45 mg langwerkend gekomen. Ik heb 3 slikmomenten per dag. Om 8 uur ’s ochtends 20 mg, om 5 uur 10 mg en ‘s avonds om 10 uur nog eens 15 mg. Daarnaast gebruik ik twee verschillende soorten magnesium pilletjes tegen de rusteloze benen.

Mijn gouden tip is stabiliseren, stabiliseren, stabiliseren. Tot op de dag van vandaag heb ik geen last van afkickverschijnselen. Dit komt omdat ik heel rustig aan doe en goed naar mijn lijf luister en misschien wel iets minder goed naar de adviezen van de verslavingszorg. Ze zijn niet altijd blij als ik zeg, nee, ik wil nog een week langer stabiliseren, maar ze worden nooit boos. En voor mij werkt het zo heel goed.

Ik ben nu ruim een jaar bezig en ik heb nergens last van, behalve dat ik meer pijn heb. Maar dat neem ik op de koop toe, want mijn streven is om op NUL uit te komen. Het kan lang duren, maar ik weet dat het me gaat lukken!

Elke dag ga ik een stapje vooruit. Ik voel me stukken beter, ik ben helder in mijn hoofd, ik kan weer nadenken en beslissingen nemen.

Die beelden uit Amerika, zo was het met mij ook...

Ik geef het eerlijk toe, ik voel me enorm schuldig richting mijn moeder en kinderen om wat ik hen heb laten doormaken. Zij waren degenen die mij wakker schudden als ik te veel had genomen. Die beelden uit Amerika van mensen die totaal versuft op de grond liggen, zo was het met mij ook. Mijn kinderen, nu 23 en 19 jaar, hebben ruim 10 jaar een zwaar verslaafde moeder gehad. Ze hebben mij op verschrikkelijke momenten gefilmd en daar ben ik enorm van geschrokken.

Mijn moeder en mijn dochters zijn supertrots

Maar nu zijn ze heel erg trots op mij. Ik ontvang van mijn moeder en mijn meiden onvoorwaardelijke steun en liefde en ze nemen me niks kwalijk... Mijn partner is jaren geleden vertrokken, toen ik ziek werd. Maar zij hebben mij door dik en dun gesteund. Een prachtig geschenk waar ik ze eeuwig dankbaar voor ben.