.png){kind=small}
Ik ben Lotte en ik ben 24 jaar. Ik heb al 8 jaar mijn eigen schoonheidssalon. De salon was mijn lust en mijn leven, ik werkte daar met passie, met hart en ziel.
Ik had zwaar overgewicht en ook al jaren last van mijn rug. Wat ik ook probeerde om af te vallen, het lukte niet. Drie jaar geleden besloot ik een gastric bypass te nemen.
Ik viel 64 kilo af maar daardoor werd de pijn niet minder. De pijn verspreidde zich over mijn gehele rug, ik voelde me alsof ik door een vrachtwagen was overreden.
Ik probeerde van alles. Verschillende therapieën gedaan, heel veel geld uitgegeven aan oplossingen die niet hielpen.
Na weken niet meer kunnen slapen van de pijn greep ik naar de oxycodon
Na weken niet meer kunnen slapen van de pijn greep ik naar de oxycodon. Die had ik gekregen na de operatie, maar ik had ze niet gebruikt. Het werkte fantastisch. Ik kon eindelijk slapen en de pijn was een paar uur volledig weg. Het doosje was al spoedig leeg.
Ik belde naar mijn huisarts om mijn verhaal te doen en te vragen of hij mij medicatie wilde voorschrijven. Maar dat wilde hij niet; hij vond dat ik met de pijn moest leren leven en stuurde mij naar een revalidatiecentrum. Maar het leverde niks op.
Mijn huisarts vond dat ik met de pijn moest leren leven
Ik deed mijn uiterste best om ondanks de pijn te blijven werken, maar van binnen ging ik kapot. Ik werd langzaam maar zeker overspannen. Na heel wat huilende telefoontjes naar de huisarts kreeg ik tramadol. Dit hielp een beetje, maar niet genoeg. Op een gegeven moment zette hij de tramadol weer stop. Een tijdlang heb ik het geprobeerd zonder medicatie, maar het was niet vol te houden.
Via via kon ik aan oxycodon komen, ik kocht een pot van 120 stuks van 5 mg. Ik nam er iedere avond één zodat ik kon slapen, en in het weekend vaak twee, om nog wat langer te kunnen slapen als ik weer eens om 5 uur in de ochtend wakker werd van de pijn.
Via via kocht ik een pot van 120 stuks oxycodon
Ik bleef maar bijkopen. Ik gebruikte twee pillen per dag om de dag door te komen. Het kostte me enorm veel geld. Op aanraden van mijn therapeut heb ik het opgebiecht aan mijn huisarts. Hij stelde toen voor om mij 2x 5mg voor te schrijven zodat ik het niet meer stiekem zou kopen en het gebruik gecontroleerder zou zijn. Ik was natuurlijk enorm blij, want het spaarde me veel geld.
De pijn werd erger en erger. Ik kreeg 2x 10mg, maar het duurde niet lang of ook dit was niet meer genoeg. Het leek of de pillen steeds korter werkten; vaak kwam de pijn na een uur of twee alweer opzetten.
Het leek wel of de pillen steeds korter werkten
Ik durfde het niet aan mijn huisarts te vertellen, want hij had heel duidelijk gezegd dat hij niet meer zou voorschrijven. Dus opnieuw kocht ik pillen op de zwarte markt.
Bij de 2x 10mg langwerkende van de huisarts voegde ik 2x 5mg kortwerkende toe. Dit werd al snel 4x 5mg, toen 6x 5mg en toen raakte ik de tel kwijt.
Ik gebruikte het de hele dag door. Zodra ik pijn voelde, pakte ik een pilletje. Ik gebruikte als troost, als steun, als beloning, als helpende hand om de dag door te komen, of gewoon als ik zin had.
Ik durfde het niet aan mijn huisarts te vertellen
Maar ik kon niet ontsnappen aan de pijn. Ik hield het werken niet meer vol. Ik kon alleen nog maar in bed liggen en huilen en oxycodon slikken. Dan voelde ik me weer even goed. Mentaal ging ik eraan onderdoor; ik raakte in een zware depressie.
Op een gegeven moment zat ik op 100mg per dag, soms wel 150mg. Ik wist dat dit moest stoppen, maar ik wist ook dat het mij niet zo lukken zolang ik al die pillen in de kast had liggen.
Ik werd doodziek, voelde me verschrikkelijk angstig. Ik raakte in een depressie
Dus ik wachtte tot mijn eigen voorraadje op was en ging verder met de 2x 10mg van de huisarts. Ik werd doodziek, ik voelde me verschrikkelijk angstig, nerveus, had continu paniekaanvallen.
Ik kon mijn bed niet meer uit, moest overgeven, had overal pijn, zelfs de aanraking van mijn kussen deed zeer. Ik deed geen oog meer dicht. Ik had verschrikkelijke ontwenningsverschijnselen. Extreme hardkloppingen, continu zweten ondanks dat je het ontzettend koud hebt, geen eetlust en een extreem verlangen naar de oxycodon. En zwaar depressief. Op een gegeven moment dacht ik, dit hoeft voor mij niet meer op deze manier.
Ik was een wrak, ik kon alleen nog maar huilen en schreeuwen. Mijn vriend moest de hele dag bij me blijven, omdat ik niet alleen durfde te zijn. Lichamelijk en geestelijk was ik kapot. Na zes dagen gaf ik het op.
Toen pas besefte ik hoe extreem verslaafd ik was geraakt
Toch weer gekocht, weer een week gebruikt. Toen probeerde ik opnieuw om te minderen, maar ik hield het niet langer vol dan een paar dagen.
Toen pas besefte ik hoe extreem verslaafd ik was geraakt. Ik besloot mijn huisarts te bellen en alles eerlijk te vertellen. Ik vroeg hem of hij mij wilde helpen met afbouwen. Na lang overleg stemde hij toe, maar hij wilde maximaal 60 mg per dag voorschrijven, terwijl ik op dat moment 100 mg gebruikte. En die 60 mg ging dan ook nog eens wekelijks met 5mg naar beneden.
Als dit niet lukt, dan stop ik direct al je medicatie. Dan moet je het zelf maar regelen.
Ik gaf heel duidelijk aan dat dit niet haalbaar was maar hij was heel erg streng. Hij zei, als het niet lukt op deze manier, dan stop ik direct alle medicatie, zet je op de wachtlijst voor de verslavingszorg en ondertussen moet je maar zelf zorgen voor je medicatie.
Wordt vervolgd
