Van een mislukte gastric bypass naar een oxycodonverslaving

Mijn naam is Daniëlle Adriaanse en ik wil graag mijn verhaal met jullie delen. Ik had al vier jaar een maagband, maar deze begon klachten te geven.

Ik besloot me te gaan oriënteren op een gastric bypass. Ik wilde een afweging maken tussen de positieve en de negatieve effecten van zo’n bypass, maar ik kwam alleen maar positieve informatie tegen. Naar wat ik begreep was de kans op complicaties zo’n 5%. Dus op dat moment was de keuze gemakkelijk.

Pijnscore 20 op een schaal van 1 tot 10

Eind 2014 ging de maagband eruit en begin 2015 kreeg ik de gastric bypass. Ik kreeg na de operatie kortdurend morfine, maar al snel werd dat paracetamol. Ik mocht de volgende dag naar huis, maar ik voelde me niet goed. De pijn werd met de dag erger; na drie dagen kon ik niet eens meer rechtop staan.

Midden in de nacht werd ik per ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Ik vertelde dat ik drie dagen ervoor een gastric bypassoperatie had ondergaan, maar daar werd niet echt naar geluisterd. Er werd een buikfoto gemaakt, maar daarop was niets te zien.

De nieuwe aansluiting van mijn darm naar mijn maagje was geknikt

 Ik moest een pijnscore geven, en ik zei 20 op een schaal van 1-10. Ook dit maakte weinig indruk; ik werd in een bed gegooid met een flinke dosis morfine en dat was het. De volgende ochtend kwam mijn moeder me halen en zijn we naar Bergen op Zoom gereden, naar het ziekenhuis waar ik de bypass had gekregen. Ze wilden een CT scan maken maar dat ging niet, want ik kon alleen maar in de foetushouding liggen. Eén van de artsen zei, 'dan gaan we je open maken'. Daar stemde ik volmondig mee in. Geef mij maar een narcose, dacht ik, dan heb ik tenminste geen pijn meer.

Na de operatie werd ik wakker met een morfinepomp

Na die operatie werd ik wakker met een morfinepomp naast me. De pijn was zó heftig dat ik voortdurend op de knop drukte. De arts kwam vertellen dat de nieuwe aansluiting van mijn darm naar mijn maagje was geknikt, waardoor er niets meer doorheen kon. Maagje: zo noemen ze dat, na een gastric bypass. Het stukje maag dat je nog overhoudt is ongeveer zo groot als kiwi, een bypass maagje word een kiwimaagje genoemd.

Er was een gat ontstaan in mijn maagje waardoor de maaginhoud (alleen maar bouillon) in mijn buikholte was gelopen. Het gevolg was een buikvliesontsteking. Het is een wonder dat ik nog leef, want een buikvliesontsteking is dodelijk.

Pas veel later kreeg ik te horen dat het oxycodon was, snelwerkende smelttabletten

Ik moest langere tijd in het ziekenhuis blijven; ik kreeg pijnstilling via mijn infuus. Op een avond ik kon niet slapen van de pijn; ik drukte op de knop voor de zuster. Zij gaf mij een klein tabletje dat ik moest laten smelten in m'n mond. De pijn zou hiervan weggaan en ik zou beter slapen. En dat was zo. Pas veel later kreeg ik te horen dat het oxycodon was, snelwerkende smelttabletten.

NSAID’s zoals diclofenac, ibuprofen enzovoorts mag je niet meer na een bypass. Zo kom je (bijna?) vanzelf op de opiaten terecht.

Zo kom je (bijna?) vanzelf op de opiaten terecht

Vanaf die tijd was het ziekenhuis in, ziekenhuis uit, zes maanden lang. De gastric bypass werd ongedaan gemaakt - zes maanden nadat ik hem had gekregen. Het was een ellendige periode. Ondertussen was ik nogal gesteld geraakt op de oxycodon. Ten eerste omdat het een keigoede pijnstiller is, ten tweede vanwege de euforie. Ik kon de hele wereld aan als ik m'n dosis had ingenomen.

Ik wilde alleen nog maar verder leven met dat lekkere, euforische gevoel, anders hoefde het voor mij niet meer.

De oxycodon gaf mij het gevoel dat ik weer leefde, dat ik weer plezier kon hebben. Ik werd er lekker vrolijk van, tenminste, totdat het was uitgewerkt... maar dan nam ik er gewoon nog één. Ik wilde mijn leven alleen nog maar voortzetten met dat lekkere, euforische gevoel. En anders hoefde het voor mij niet meer.  

Zo ging mijn gebruik steeds verder omhoog. Totdat ik op 300 mg per dag zat. Elke keer de huisarts bellen en meer vragen. Hij schreef wel voor. Op een gegeven moment ging de apotheek zich ermee bemoeien. Dat vond ik natuurlijk niet leuk, maar ze hadden wel gelijk. Het kon zo niet doorgaan.

Toen ik op 300 mg per dag zat moest er iets gebeuren

Er moest een oplossing komen. Afspraken gemaakt met de huisarts: ik zou met 10mg per week gaan afbouwen. Nou je raadt het al, dat ging op de tweede dag al mis.

Tenslotte ben ik bij de verslavingszorg terecht gekomen; daar werd ik overgezet op methadon. Dat bleek precies te zijn want ik nodig had. Wordt vervolgd! In deel twee van dit verhaal lees je over het overstappen naar methadon en het gebruik en het afbouwen ervan. Daniëlle Adriaanse is initiatiefnemer van de Besloten Facebookgroep Gevolgen ÉN complicaties NÁ een maagverkleinende operatie. De groep heeft ruim 9000 leden.

ONDERZOEK GASTRIC SLEEVE/ BYPASS en OPIAATGEBRUIK

Binnenkort start Opiaten Afbouwen in samenwerking met Gevolgen ÉN complicaties NÁ een maagverkleinende operatie een online onderzoek naar mensen die een gastric sleeve of bypass hebben gekregen en daardoor in de problemen zijn geraakt door opiaatgebruik.

Deelname aan het onderzoek is anoniem; je gegevens worden met niemand gedeeld. Interesse? Schrijf je in voor de Nieuwsbrief Opiaten Afbouwen, dan ontvang je van ons bericht zodra het onderzoek online staat.

Schrijf je in