
“Ik ben Renée. Ik gebruik nu ongeveer tweeënhalf jaar oxycodon. Ik krijg van de huisarts 30 stuks per week, 5 mg kortwerkend, dat is de dosis waar ik mee begonnen ben en die krijg ik nu nog steeds.
Na het eerste jaar begon ik bij te kopen op de zwarte markt. In het begin één doosje extra per maand maar daarna elke keer meer. Ik koop nu zes doosjes oxycodon per maand bij op de zwarte markt. Als ik geen extra oxycodon bijkoop, heb ik zoveel pijn dat ik helemaal niks kan.
Als gevolg van huiselijk geweld heb ik drie nekhernia’s en daarnaast nog allerlei andere mankementen. Ik heb scoliose, een schouderblad dat niet goed zit, mijn knieën zijn slecht, ik zak regelmatig door mijn benen. Ik ben levenslustig mens, maar de omstandigheden maken het mij heel erg moeilijk.
Mijn arts weigerde consequent om het gesprek aan te gaan
Ik ben pas 53 jaar en ik zou zoveel dingen willen doen, maar de pijn beheerst mijn leven. Ik heb in het verleden al heel vaak aan mijn arts verteld dat dat ene doosje per week niet voldoende is. Maar hij weigerde steeds om meer voor te schrijven of om überhaupt het gesprek aan te gaan.
Ik heb van alles geprobeerd om van de pijn af te komen. Ik ben bij verschillende pijnpoli’s geweest, maar ze kunnen geen oplossing vinden. Op een zeker moment stelden ze voor om mij een ketamine-infuus te geven, maar ik heb borderline, dus ik durfde het niet aan. Ook mijn behandelaars vonden het eng, dus dat hebben we niet gedaan.
Ik heb altijd eerlijk verteld dat ik oxycodon bijkocht
Een andere pijnpoli wilde me lyrica geven, maar ook lyrica en borderline is geen goede combinatie, dus dat viel ook af. Ik heb ook een revalidatie traject gevolgd, maar ik had te weinig kracht en te weinig energie om daar profijt van te hebben.
Bij al die behandelcentra heb ik steeds eerlijk verteld dat ik oxycodon bijkocht. Daar is gelukkig altijd begripvol op gereageerd. Van mensen met borderline is bekend dat ze een grotere neiging hebben tot verslavingsgedrag, of hoe je het noemen wilt. In ieder geval ben ik blij dat er nog nooit iemand boos op mij geworden is. Mijn huisarts weet ook dat ik medicatie bij koop op de zwarte markt; hij heeft er nooit een heel groot punt van gemaakt.
Hoeveel pijn blijft er over als ik geen oxycodon gebruik..?
Maar ondertussen zit mijn oxycodongebruik mij niet lekker. Want ik weet dat oxycodon de pijn ook kan verergeren. Hoeveel pijn heb ik nou eigenlijk, zonder oxycodon? Ik wil dat gaan uitzoeken.
Ik heb binnenkort een afspraak met verslavingskliniek; ik hoop dat zij mij kunnen helpen. Het liefst wil ik helemaal met de oxycodon stoppen. Of in ieder geval zoveel mogelijk afbouwen.
Ik weet dat oxycodon de pijn erger maakt
Mijn lichaam is beschadigd en ik verwacht ook niet dat de pijn straks weg is als ik ga stoppen. Maar ik heb gehoord dat je de pijn anders gaat ervaren als je geen oxycodon meer gebruikt. Dat je er makkelijker mee om kunt gaan. Dat wil ik graag onderzoeken.
Ik ben de oxycodon helemaal beu. Eén van de bijwerkingen is dat ik steeds zo ontzettend moe ben. Je wordt er suf van, soms ook een beetje onverschillig. Maar ik wil niet onverschillig zijn.
Ik ben de oxycodon helemaal beu
En dat kopen op de zwarte markt is zo onzeker. Gelukkig heb ik nooit problemen gehad met foute pillen, maar toch vind ik het griezelig. Een tijdje terug had mijn dealer geen voorraad; toen zat ik plotseling helemaal zonder.
Ik ben toen vreselijk ziek geworden. Ik kroop op handen en voeten door het huis, op de bank, achter de bank, ik hing bijna in de gordijnen. Het was vreselijk...en voor mijn man was het vreselijk om aan te zien.
Deze ervaring heeft mij echt de ogen geopend. Ik moet hiermee stoppen, want dit kan zo niet langer. Daar komt nog bij: de oxycodon kost mij een kapitaal. Ik denk dat ik er zo’n € 3500 per jaar aan uitgeef. Het is zo zonde van het geld.
Als ik op een normale manier met mijn huisarts had kunnen praten, was het misschien heel anders gelopen
Wat ik nog eventjes kwijt wil, is dat ik vind dat mijn huisarts mij heel erg in de steek gelaten heeft. Als ik op een normale manier met hem had kunnen bespreken dat ik niet uitkwam met de pijnstilling, was het misschien heel anders gelopen.
Ik weet het, oxycodon is een opiaat en sommige artsen vinden het niet leuk om dat voor te schrijven. Maar de oplossing is niet om de patiënt dan maar te negeren. Pas nu ben ik eindelijk hierover in gesprek met mijn huisarts. Maar het is behoorlijk aan de late kant.
Momenteel gebruik ik 7 doosjes van 30 pillen van 5 mg per maand: is dat 52 pillen per week? Nou, zoiets. Het is er in ieder geval niet minder op geworden. Als je koopt op de zwarte markt en je hebt een voorraadje in huis liggen, is het zo verleidelijk om steeds meer te pakken... Daardoor zit ik nu met een groot probleem."